U 19 časova i 41 minut pale su prve bombe na ciljeve u okolini Prištine, što je označilo početak napada koji je trajao 78 dana. Bombardovanje je završeno 10. juna 1999. godine, potpisivanjem Kumanovskog sporazuma.
Tokom bombardovanja, NATO je gađao vojnu i civilnu infrastrukturu, uključujući kasarne, bolnice, fabrike, mostove, pruge, medijske kuće, energetske objekte i druge vitalne ciljeve. Pogođeni su i civilni objekti, što je izazvalo ogromnu ljudsku i materijalnu štetu.
Precizan broj poginulih još nije utvrđen, ali se procene kreću od 1.500 do nekoliko hiljada. Prema podacima Fonda za humanitarno pravo (FHP), 754 osobe su direktno stradale usled bombardovanja, dok je ukupno poginulo 1.031 pripadnik Vojske Jugoslavije i srpske policije. Ranjeno je oko 6.000 civila, među kojima je bilo 2.700 dece.
S obzirom na ratne gubitke, broj poginulih i ranjenih, te ogromnu materijalnu štetu, smatra se da je ukupna šteta izazvana bombardovanjem procenjena na između 30 i 100 milijardi dolara. Uništeno je više od 25.000 stambenih objekata, oštećeni su putevi, pruge, aerodromi, bolnice, škole, spomenici i mostovi.
Iako su ratni gubici NATO-a u ljudstvu i tehnici ostali nepoznati, bombardovanje Jugoslavije pod izgovorom neuspeha pregovora o statusu Kosova i Metohije ostavilo je dubok trag u istoriji i životima mnogih ljudi.
