Skoro polovina konstrukcije Starog savskog mosta, koji je decenijama povezivao dve obale Beograda, uklonjena je nakon što je demontaža počela polovinom aprila.
Deo mosta sa novobeogradske strane više ne postoji – ostali su samo betonski stubovi.
Demontaža traje već nedeljama, i pored brojnih protesta i blokada građana i udruženja, koje su povremeno prekidali huligani napadajući okupljene i novinare. Aktivisti su još od 31. oktobra dežurali u smenama kako bi pokušali da spreče rušenje mosta.
Istovremeno, od države su zahtevali da javnosti dostavi kompletnu dokumentaciju o firmama angažovanim na ovom poslu.
Planovi za sudbinu Starog savskog mosta menjali su se godinama. U jednom trenutku predlagano je da se most rekonstruiše i proširi biciklističkom stazom.
Godine 2019. sprovedena je anketa u kojoj su građani odlučivali da li žele da se most demontira i postavi u parku Ušće, ili premesti na Adu Ciganliju, kao veza sa Novim Beogradom. Većina se opredelila za park, ali gradske vlasti su ubrzo zaboravile na rezultate ankete.
U igri je potom bio i treći predlog – da konstrukcija spoji obalu Zemuna sa Velikim ratnim ostrvom.
Za to vreme, Beograd na vodi se širio, najavljivan je obližnji tunel i novi most.
Protivnici rušenja ukazivali su na istorijsku vrednost i predlagali da most ostane uz Staro sajmište kao deo kulturne i istorijske celine.
Mnogi su upozoravali da nije razumno uklanjati most dok novi nije sagrađen, jer bi to dodatno pogoršalo ionako opterećen saobraćaj u gradu. Gradonačelnik Šapić je, govoreći o “novom srpskom mostu”, čitav proces uporedio s krečenjem kuhinje, tvrdeći da konstrukcija iz 1942. ne može da se premesti ni na Lido, ni na Adu, ni u park.
Na kraju, kako sada stvari stoje, Stari savski most posle više od osam decenija završava svoj vek u starom gvožđu.
